allah yoluna
adanmışım
ağlama artık çocuğum
abdulhakimin haykırışı yakındır.
bazen üzüntülere boğan
bazen de yeşerten
bahçesarayın karlı yolları
bal ve ceviziyle
bir gün elbet meşhur olacak
cehennem ateşi
canından uzak olsun
cehaletin taşlı yollarında
cümle âlem
cemaline aşık olmuş
çevir gözlerini
çevir gözlerini vitrinlerden
çağları tükenmeyen
çürümeyen
çanakkalede yatan
duvar diplerinde bekleyen
düzenbazların düzenlerinden
dolu dolu nefret etmeyi bilmeyen
derdine deva arayan
doktora benzer
ey dünyanın yalanından geçip
ey merhameti çok olan
ey insanların şefaatçisi
ey gönüllerin mahbubu
ey kalplerin maşuku
ey vazgeçilmeyen şefaatçi
fani dünyada
filistinde katliam yapanlar
firavunlar gibi israil
fatihlerin gelmesine az kaldı
gökyüzü yorgun
göz kapaklarım düşüyor
gönlümde bir ağırlık
gönüler tamir edilmeli
gönül dostum
boynu bükük senin çektiğin çileler içimde
abdulhakim öztürk
