Bugün arkadaşla geziyorduk aslında çok fazla boş zamanım olmadığı için 1 hafta önceden sözleşmiştik hava güzel olmayınca geziyi kısa tuttuk starbucksa oturduk. Arkadaş üst kata çıkıp yeri kaptı bende filtre kahveleri aldım. * Arkadaşın yanına doğru giderken insanları da inceliyorum bir yandan * onlarda beni süzüyor , her zamankinin aksine buğday tenli , kumral , renkli gözlü kızların istilasına uğramış . iyiymiş diyorum içimden bir yandan da arkadaşımı arıyor gözüm malesef duvar kenarına oturmuş . Bula bula burayı mı buldun diyorum içimden yan masada 5-6 tane liseli ergen * , karşı masa da yiyişen bir çift ve arkada sandalyelerimizin arka tarafları birbirine deydiği için ani hareketleriyle deprem olmuş izlenimi veren tuhaf kız. Yine de keyfimi kaçırmıyorum masaya oturmadan önce göz göze geldiğim kıza gözüm takılıyor yüzünde masum bir ifade var telefonuyla ilgileniyor bir süre yanında ki arkadaşına söylemiş olsa gerek arkadaşı dönüp bakıyor bir mühlet. Kendime de güvenim tam kotondan aldığım mavi renk kotum , bershkadan aldığım krem rengi leather shoesım , yine kotondan aldığım düğmeli kazağım *, kazağın içinde LCden aldığım cyan renginde gömleğim * , spor deri ceketim , mavi gri tonlarını içinde barındıran fularım , saçlar jöleli hafif murat boz vari arkaya yalatılmış , üniversite stajı olmasına karşın hoca bu hafta ses etmez nidalarıyla bıraktığım kirli sakal.. Arkadaşıma dönüp şu kızlarla konuşsam mı acaba diyorum. Bir insanın diğeriyle tanışması sosyallik insanlık adına son derece normal ve gerekli bir şey olduğuna inansamda kalkıp masalarına gitmek güç geliyor.
" Acaba sen değerli insan , egolarına ve şu anki umursamaz tavrına güvenip o kızla konuşmaman sonucunda ikinizin hayatında yarattığın boşluğun farkında mısın? Paralel evrenlerinden birini daha katletmek üzere değil misin? Peki sen erkek olarak dünyaya gelmedin mi ? Bu boşlukları doldurmak kızlara yeni soluklar vermek ? " diyorum kendi kendime. Tam gidip konuşmak üzereyken kızların arkasında benim üniversiteden ara sıra muhabbet ettiğim kız arkadaşlarımı görüyorum. Arkadaşıma dönüp gerçekten güzel yere oturmuşsun diyorum.
Biraz oyalanabilirim sanırım diyorum. Belki de o kızlardan önce gider o arkadaşlarım. Muhabbete devam ediyoruz arkadaşımla bir yandanda arkamdaki kız gülmek suretiyle harmonik harekete başlıyor ve yine saldalyem sallanıyor. Arkaya dönüp bakıyorum bir rahat dur demek üzereyken nedense bunu demekten vazgeçiyorum. Kahvelerimizde bitmeye başlamış arkadaşımla koyu bir sohbete dalmışız arkamdaki zelzele zeliha * kalkıyor içerisi de baya bir dolduğundan herhalde tek boş yer bizim arkamızdaki masa olacakki bir çift oturuyor sonradan yiyişmeye başlayacak olan. Yiyişmeye başlamalarıyla beraber arkadaşıma hadi kalkalım diyorum . Ayağa kalkmamla birlikte üniversiteden arkadaşlarımın olduğu masaya doğru yöneliyorum o kesiştiğim kız da başını kaldırıp bana bakıyor herhalde gelip kendisiyle konuşacağımı düşünmüş bir an göz göze geliyoruz ben onu geçip arkadaşlarımın yanına gidiyorum onlarla muhabbet ediyorum 5 dakika kadar sonrada ortamdan ayrılıyoruz dışarı çıktığımda içimde bir pişmanlık duygusu oluşacağını düşünmeme rağmen böyle bir duygu oluşmuyor çünkü biliyorum ki hayat tekrarlardan ve buğday tenli renkli gözlü kızlardan ibaret.
