Alev Alatlı'nın Schrödinger'in Kedisi romanınında ele aldığı, ve istiklal marşımızın başlangıç sözüdür. Kitapta da bu doğrultuda ele alınmıştır. Schrödinger'in Kedisi ağır ve müthiş bir romandır.
dağlar koni bulutlar küre, yıldırımlar şakuli (düşey) değil! Doğrusal denklemler, sahici dünyanın mecazıdır, gerçek doğrusal denklemlerden ibaret değil!.
yerel küreselden farklı olabilir. bileşik kültürlerde insicam(ritm) çalkantıyla el ele yürür. kaos, oluşanın bilimidir geçmişin değil .mekandan münezzehtir, tutarlıdır, hesaba gelir.
kaos'tan korkma.
bu şehirde akide şekerinin yapıldığı gümleri hatırlar mısın? Ya da annenin talaş böreğini? iki ucundan çekilip sündürülen , ortadan katlanılan ve tekrar sündürülen şekeri? yaprak yaprak ayrılan hamuru? pişmaniyeyi ? maddenin her çekilişi, her katlanışı onu oluşturan yan yana tanecikleri savurur ama bütün dingindir. savruluş aslında bir serüvendir.
büyük meseleleri, büyük programların halledebileceğinin düşünüldüğü günler geride kaldı. Küçücük müdahalelerin, kendileri gibi küçücük sonuçlar doğuracağı düşünüldüğü için küçümsendikleri günler de öyle. zaman ve mekanın mutlaklığı newton'sal bir illüzyondan ibaretti görecelik yıktı. kuantum teorisi ölçümleme sonuçlarının kesinliğine ilişkin rüyalardan uyandırdı. laplace'cıların geleceğin öngörülebileceğine dair fantezilerini de kaos bilimi yok edecek.
dinamik sistemler hayal bile edemeyeceğimiz karmaşık kurallara göre çalışır. bugün, istanbul'da kanat çırpan bir kelebek bir ay sonra pir'in dergahında kasırgalara neden olacaktır.
