sürekli devam eder. hep insanın içini acıtır. neden bilmiyorum yaş büyüdükçe özlemlerde artıyormuş meğerse...
hep hayal kurarız ya hepde o hayaller çöpe gider çeşitli şekillerde.
kimi zaman bir insan, kimi zaman çevre.
en dandik mezuniyeti yaşadım. insan hiç öyle hayal etmiyor oysa. en dandiği işte
şimdi geriye bakıyorum da hangisinden başlasam diyorum
önce cesaretsizliği mi yenmek lazım, özlemleri yenmek için yoksa imkan mı.
özlersin işte birini bazende. özlendiğini bilmeden.
