son bir saattir, yazıyorum, siliyorum, yazıyorum, siliyorum.
bazı kelimeler duygularımı anlatmaya yetmiyor, bazıları gözüme çok sert görünüyor, bazıları ise duygularım karşısında çok hafif...
muhtemelen şu andan itibaren artık silmeyeceğim ve bittiğinde basacağım ekle butonuna.
bu yazıyı sana yazıyorum benkam. Sana ve aşkımıza. onca acıdan sonra seni tekrar bulmanın sevinciyle yazacağım bu yazıyı. Seni aynı bulmak, ilk günkü gibi sevgi ve aşk dolu. Aşkım biz zaten ayrılamayız. Biliyorsun ki söz verdik . ara verip farklı soluk almak beni sözümden çeviremedi. Sana dönmenin hayalini kurarken bir yandan da kaybedebilecek olabileceğimi düşünüp, acele davranmam gerektiğine inanıp, kendi kendimi yer dururdum.
Ve dayanamadım. Hasret dolu, daha büyümüş, daha olgun, daha farkında bazı şeylerin, daha da değerini anlamış şekilde döndüm sana… çünkü sen yine benim olmalıydın. Sadece benim. ilkindim ben senin ve sonun olacaktım. Bana söz vermiştin aşkım dünyanın en mutlu kadını ben olacaktım. Onca yaşanmışlık varken ve onca yaşanacak birbirinden güzel zaman varken canı acıtmanın önemsiz olduğunu geç olmadan anladım. Çok şükür zaman aşkımızı çürütmeden ve umutlarımıza sırt çevirmeden tekrar birlikteyiz. Bundan sonra daha dikkatli ve kurnaz olmalıyız. Değerimizi bilip birbirimize daha çok sarılmalı, sahip çıkmalıyız. ikizlerimize şimdiden isim de düşünelim sonra çok kafa yormayalım hani. Seninle olmak beni şanslı kılıyor.
Danam benim çok mutluyum maşallah. seni seviyorum. seni özlüyorum. Yollara küfrediyorum içimden ama çaktırmıyorum. Canımsın. Benkamsın. Yarimsin. Kalbimsin. Ay ımsın. Ve tabiî ki de benimsin ve benim kalacaksın.
