bundan iki gün kadar önce. dayımın bulunduğum şehre gelmesi sayesinde, ayı zor çıkaran bizim ev ahalisi, * dayımın bizim kullanımımıza bıraktığı full depo lüks araçla eskişehirde fink atıyoruz. hani sanki kaç kere kullanıcaz bu arabayı bir daha der gibi. arkadaşlarla gezilir, tek başına gezilir, işin boku çıkarılır gecenin bi yarısı eskişehire 50 km uzaklıktaki bir köye gidilip kahvede köylülerle falan bile sohbet edilir hatta.
hava buz gibi bu arada. neyse şehir merkezine geldik iki kişiyiz, ev arkadaşımın kız arkadaşını almaya gidiyoruz ama benim para çekmem gerekiyor. kenara çektim arabayı indim para çektim. ev arkadaşım gitti sonra para çekmeye. ben tam arabaya geldim, elimde de sigara var kapıyı tam kapatmamışım. o anda yanımda yerleri süpürmekte olan kadın bir temizlik görevlisiyle gözgöze geldik. ve 2.5 sn kadar bakıştık. * o anda o temizlik görevlisinin gözlerindeki "amınakoduğumun zengin piçleri, nasıl da ezerek bakıyor bana. hayat mı bu benim yaşadığım be? " çaresizliğindeki bakışını yakaladım. yakalamaz olaydım. derdimi de anlatamadım ki, "lan aslında ayın sonunu zor çıkaran öğrencileriz valla düşündüğün gibi değil" diye. altımda gayet lüks bi araba, bankamatikten yeni para çekmişim ve öküz gibi açmışım kapıyı falan sigara içiyorum. ben hiçbir insana öyle bakmadım. sadece dalmıştı gözlerim ona.
çok içim burkuldu sözlük. kendimi çok kötü hissettim. hatta gece rüyama bile girdi o bakış. ben hiç bir zaman öyle bir insan olmadım lan.
