bir reklam dehası ve öte nükleer hafıza sahibi sanat sever olarak bu itlerin son reklam filminde sanattan faydalanarak (bkz: bruegel)'in (bkz: children's games) tablosunu canlandırdıkları tespitimi konuşturabilirim.
her ne kadar (bkz: john berger) abimiz (bkz: görme biçimleri) adlı kitabında bu yavşakça tutumu eleştirse de her zaman toplum tarafından onayı alınmış bu tür sanat çalışmaları adi bir şekilde pazarlama dünyasının oyuncağı olmaya devam edecektir.
edit : sebepsiz yere kızmıyorum. yarın sigara alcak param yok cebimde bu tespitle bakkala gider derdimi anlatırım belki veresiye hallederiz. yaz deftere hacı.
