ve çocuklar
göğüsleri çağçağ ile
akarken sevgiye
sağır kalabalıklar
tenha duvarların diplerinde
kürsülere pineklerken
ağızlarının hafiflikleriyle
gül çocuklara
gülümserlerken
göz bebeklerinden barış ısıltılarıyla
toprak suluyor alınterlerinden
memleketimde.
abdurrahim semavi
