karşılığını alamadığımız için pişmanlık duyarız ki zaten insanın canını sıkan, kendine kızmasına sebep olan durum da budur. şu sözü hatırlatır;
*DEĞDi Mi?
Bazen üzülüyorum kendime; yaslanıp yürüdüğüm doğrularımla, yanlış omuzlara baş koymuşluğuma.
Ben verdikçe isteyen ve hep "fedakarlık gerek" diye sineye çektiğim insanlarla kesişen yollarıma.
Hani yüreğimde taşıdıklarım ağır gelmedide bana, yorulduğumda umutlarımı tazeleyecek bir yüreği karşımda bulamadığımda tükendim.
Ruhumdaki bu kanayan yaralar dinmiyor ve aynaya bakınca; yüzümdeki "Değdi mi ?" diyen o acı tebessümü bir türlü silemiyorum..
