down sendromlular başarabilirler!
bir kreşte dans eğitmenliği yaptığım dönemde; 9 yaşında görünen ama 3 yaş zekasına sahip olduğu söylenen, inatçı olduğu için gösteri grubuna alınmak istemeyen, hatta "görüntü güzelliği"(!) açısından en arkalarda olması tavsiyesini kreşin müdürünce aldığım bir oğlan çocuğu... öğrencim Berat... her daim gülümseyen, afacan, sevgi dolu gözlerle bakan berat... ilk bir kaç hafta zorlandı adaptasyon sürecidir diye üstüne gitmedim, ilgimi sevgimi eksik etmedim.
sonra ne mi oldu?
"normal" 60 küsür öğrencimin içinden koreografinin hareketlerini her detayına kadar öğrenip, kendi başına diğer arkadaşlarının önünde yapmaktan hiç çekinmedi ve biz her provada Berat'ı izlerken tüm kreş kadrosu beraberce ağlardık. o müdür de hayretler içerisinde kalarak berat'a nasıl ezberlettiğimi sordu figürleri. ezberletmedim, sevdirdim ve sevdim dedim. Gösteride de özgüveni tamdı, en ön sırada, bir salon "normal" izleyiciyi hayretler içerisinde bırakarak ağlatmıştı...
Onlar hasta değiller, zekaları, algıları, özgüvenleri herkes kadar mevcut. Sadece "onlar" diye bahsedilmek istemiyor, hasta muamelesi yerine kabul görmeyi ve Berat'ın dans öğretmeninin ona tanıdığı gibi küçük de olsa bir şans verilmesini bekliyorlar!
