dün gece en çok değer verdiğim insanlardan birini kaybettim.* hayatımda bu kadar yıkılmamıştım ben. hayatım boyunca sakladığım sır yüzünden ve bunun ortaya çıkmasından dolayı bir insanı kaybettim sözlük anlıyor musun?
nasıl dayanırım, nasıl bu duruma alışırım hiç bilmiyorum. şu an onun gözünde bir hayal kırıklığıyım, bir yalancıyım biliyorum ama bunu isteyerek yapmıyordum sözlük sen bilirsin beni. hem ben ona neden yalan söyleyeyim ki!
gözlerine bakmak, güneşe bakmak gibiydi onun. yanacağını bile bile katlanmak... içimi ısıtırdın, etrafında dönüşümün belli bi günü yoktu, o sonsuzluktu benim için. o, su içtiğim çeşmeydi sanki, hangi dağın tepelerinden gelirdi suyu bilmiyorum ama hergün kana kana içerdim avuçlarımla... o mutlulukZERdi.*
''bugün ayrılığın ilk günü, daha şimdiden seni çok özledim'' şarkısını söyleyeni getirin lan bana! ağzını burnunu kırıcam lan onun! bak yine çok sinirlendim bi elimi yüzümü yıkayayım.
o, kendisine mektup yazılmasını çok isterdi. aslında ben bu lafı ilk duyduğum gün yazmaya başlamıştım ve beklemediği bi anda vermeyi düşünüyordum ama ne yazık ki yarım kaldı mektubum. o'nun hatıra diye ömür boyu saklaması gereken mektubu, artık ben ömür boyu saklayacağım. her baktığımda içimin acıyacağını bile bile...
asla arkandan kötü konuşacağımı düşünme. seni soranlara, neden bu duruma geldiğimizi öğrenmek isteyenlere, seni kesinlikle suçlamadan anlatacağım bundan emin ol.
uzun lafın kısası; ben seni asla üzmek istemezdim, gözünden akan tek bir damla yaş bile beni yıkmaya yeterken... senden tek dileğim hiçbir zaman benimle konuşmayacağını hatta yüzüme bile bakmayacağını bilsem de, beni bundan önceki ''mustyswat'' olarak hatırla.
bir gün beni anlaman dileğiyle, kendine ve ayızere iyi bak, hayatta başarılar...
