Bu kadar kısıtlı bir mekanda üstelik üç buçuk saat boyunca film çekmek bir başarı. Savaş temalı olmasına rağmen film hiçbir propaganda unsuruna başvurmuyor. Zaten filmin çekilme amacı da bu değil. II. Dünya Savaşı sırasında insanların ne kadar acı çektiklerini gösteren bir yapım. Burada diğer savaş temalı filmlerden ayrılıyor. Çünkü denizaltı adı altında geçmesi filmin büyük bir avantajı. Bunu da çok iyi bir şekilde kullanmışlar. Filmin son yarım saatini doya doya izlemelisiniz. Acı, umut, hüzün, sevinç herşey mevcut..
Bazı sahnelere kendimi açıkça kaptırdım. Filmin içine girip o insanların arasında gibi hissetmeniz harika. Bunda sıkıntı çekmezsiniz, atmosfer çok iyi. Mürettebatın yaşadıklarını iyi bir dille anlatıyor. Temposu bazen durağan bazen ise çok akıcı. Bunları yerine göre yaptıklarından hiçbir sahne sırıtmıyor. Onlarla birlikte üzülüyor, ağlıyor ve gülüyorsunuz. Filmin en vurucu sahnesi kesinlikle final sahnesidir. Beni çok derinden etkiledi, yaraladı..
Kesinlikle izlemeniz gereken bir film. Diyalogları sizi içine çekip filmin içine dahil eder.
