ayağındaki spor ayakkabıyı spor olduğu belli olmasın diye siyah almıştı. Nik. almak istiyordu fakat mağazada babası eğile büküle tezgahtara ''bunlar hemen açılıyo burnundan'' demişti. Tezgahtar anlamıştı ve isimsiz markayı '' abi bunlar cok tutuluyo hemde saglam demişti'' . Baba da bak bununla top oynamak yok ama demişti ve isimsizi almıştı. Çocuk o siyah ayakkabıyı her gün silip giyiyordu. Ta ki hoşlandığı kız ''ayakkabın yeni mi? Markası ne'' diyene kadar. O gece çok ağladı. Ağlarken de kızın ''bunun adı ne be'' diyerek yüzünde ki alaycı gülümsemeyi hatırladı. Ve o çocuk ne zaman özgüven sahibi olur bilinmez. Kimler erer muradına ?
