eleştirirken kendini o adamın yerine koymamaktır. o bir baba, biliyor musunuz evladını ne zor şartlar altına yetiştirdi, ne hayallerle büyüttü, biliyor musunuz ne hayallerle okuttu oğlunu, biliyor musunuz lan allahsızlar; gece ateşi çıktığında onu sabaha kadar bekledi, biliyor musunuz onun bir yeri acıdığında kalbinin söküldüğünü.
şimdi buradan yazması kolay. kim bilir o zavallı adam kaç defa oğlunu ikaz etti, kim bilir kaç defa çevrenin baskısına geldi. şimdi siz burada atıp tutuyorsunuz ya düşünün bakalım aynısı sizin başınıza geldi ne yaparsınız, üstelik diyarbakır gibi bir yerde. ne kadar da hümanist kesildiniz amına koyim, ne kadar da insan oldunuz lan birden. o toplumun baskısıyla, çenesiyle yaşanmayacağını bilmezsiniz lan siz. ancak klavye başında yazın durun.
adama kahvede selam vermezler, adamın götünden kan alırlar kan.
