sevgili fazıl say, ülken halkını, gelişim için çabanı, muhalif duruşunu, hiçbir karşılığı olmadan kariyerini riske atıp bildiğinden şaşmamanı ve aksi tesir yapacağı kesin olan açıklamalarını bile çekinmeden yapmanı takdirle karşılıyorum.
müziğini seven, seni ve demek istediklerini anladığını düşünen, yanında olan kitleden biri olarak yıllardır yaptığımız yanlışa senin de düştüğünü görmekteyim. biz müzmin muhalifler sadece eleştiri oklarımızı attık durduk sağa sola... hep laf olduk konuştuklarımızla ama icraata sınıfta kaldık.
demem o ki gelecek nesiller var yıllardır avcumuzun içinden eğitimsizlik nedeniyle kayan ve o kayıp dediğin gelişemedi bir türlü dediğin topluma karışan. hani diyorum geleceğe dair deniz yıldızlarını bir iki demeden toplasak denize atsak. hepimiz kendi alanımız konularında bu çocuklar için kafa yorup geleceği kurtarsak.
mesela oturduğumuz yerde dövünüp, nefrete kadar dayanan siz var ya siz mektupları yerine, sessiz derinden örneğin arabesk dinliyorlar diye küçümsediğiniz kitlenin çocuklarının eğitimi için elinizi taşın altına koysanız emin olun kimseden engel görmezsiniz. imkansızlıklar cahilliğin en önemli nedenidir. bunu belediye sanat atölyelerinde ders vererek yapabilirsiniz, ya da bırakın dersi türkiyeyi bu kadar dert edinen gerçek bir sanatçı olarak sadece çocuklara özel projeler geliştirseniz, konserler verseniz kaç çocuğu ve geleceğini etkileyebileceğinizi hiç düşündünüz mü? böyle bir projede emin olun tek yürek daha dik arkanızda dururuz ve hiçbir organizasyon, belediye, vs de sanmıyorum ki böylesi güzel niyetli projelere arkasını dönsün.
çocukların eğitimi, en azından konser deneyimi demişken bu konuda daha bu hafta iş sanatta kızımla izlediğim memet ali alabora, emir gamsızoğlu nun sahneye koyduğu ve istanbul trio başta olmak üzere çeşitli sanatçıların da zaman zaman gösteride yer aldıkları notada yazmayanlar ne güzel bir örnek aslında anlatmak istediklerime...
sevgiyle kalın
bu ülkeden ve yeni nesilden vazgeçmeyin...
not: genç yeteneklere eğitim verdiğinizi biliyorum. ben sadece hayatı boyunca size ulaşamayacak ve bir çabamız olmazsa klasik müziği öcü gibi görmeye devam edecek çocuklar için neler yapılabiliri yazmaya çalıştım. yoksa bir 20 sene sonra bile sizin ya da başka bir piyanistin serzeniş mektuplarını okumaya kimimiz anlamaya, kimimiz linç etme girişimlerine devam edeceğiz korkarım.
