evin içinde kızakla seyahat ettiklerini düşündürür alt komşularına. ve mutlaka hergün beş, on kiloluk şeyler düşürür yere.
alt komşu hiçbir zaman anlayamaz üst kat komşularının durmaksızın neden eşyaların yerlerini değiştirdiklerini, eşya sürüklediklerini.
hayır arkadaş ikiside yaşlı, yetmişine merdiven dayamış insanlarsınız, dengim, akranımda değilsiniz. yumuşak başlılarda, uyarıyosun "ayyyy çok pardon plastik bağlıycam sandalyenin ayaklarına, bizim hanım dikkatsizdir biraz, özürdileriz" diyor. beş gün sonra aynı terane.
çeşit çeşit orospu çocuğu komşu vardır sözlük. üst katta öküz gibi müzik dinleyenlerden, haftada üç gün evde parti verip, bağıra çağıra muhabbet edenlere, hatta bunlardan çok daha korkunçlarını okuyabiliyorsunuz internette.
yan taraftada genç çift var. bir defa duydum seviştiklerini. hayır bari üst kattakilerde sevişsin o sese razıyım, eşya gürültüsünden daha dayanılabilir diyeceğim fakat; altmışlı yaşlarını süren iki insanın sevişmesini aklımda tahayyül edemedim şimdi.
herneyse; apartman hayatının, toplu yaşama zorunluluğunun bir götürüsü bu. her beş insandan dördü şikayetçi.
gecenin ikisinde havaya kurşun sıkan adam var yahu. gecenin ikisinde çekiçle çivi çakan (hemde her gece, ulan kaçak kat mı çıkıyorsunuz a şerefsizler)
gecenin üçünde süpürge yapanlar.
olacak o kadar skeci vardı bir tane fakat bulamadım şimdi linkini.
yahu kardeşim; ne zaman bu insanlar bir arada, birbirlerinin sınırlarına saygı duyarak yaşamayı öğrenecekler.
o skeci bulamadım ama o kadar güzel özetlemiş ki; "gelde türk deme" diyor madur komşu.
kimisi misafirleri eşliğinde gecenin üçüne kadar gürültü yapar, sonra "oh be" dersin, "misafirleri gidiyor, artık uyuyabileceğim" ama bir postada kapının önünde yani apartmanda muhabbet ederler. ulan ne anlatacaksan anlat içerde. bir türlü ayrılamazlar.
sonra balkondan, misafirleri uğurlarken/el sallarlarken bir muhabbet daha patlatırlar.
