gecenin bir vakti uykumun en güzel yerinde kulak zarımı yırtarcasına beynimde uğuldayan o muhteşem, o eşsiz kıldığım sesin yanıma usulca bıraktığı bir çift kelamdır bu cümlecik...
evet; dışardan okunduğunda iki kelime on harften oluşan bir cümlecik; içine girildiğinde, ya da duyduğum anda beri içimde oluşturduğu duygulara bakıldığında lanet edilesi, hayatın içine edebilecek büyüklüktedir...
ne denir ki bu sözden sonra;
-sana alıştım bile... mi? ...!
hiç sanmıyorum...
her gün; her gece duymak için can attığın ses...
onun sesiyle uykuya dalıp, günün ilk saatleri itibariyle gününün güzel başlamasını sağlayan o ses kalkıp bir gece bu lafı söyler sana...
''alışma bana damla''
bre allah'ın cezası... bana verilen en güzel cezaydın sen, ne güzel cezaydın hem de...
ne günah işledimde allah seni bana vermişti... ah bir bilsem de yine işlesem o günahı... ah bir bilsem...
