saymakla bitecek türden değil. annesi gibi kokmuyorum ben. kokumu duyunca uykuya dalmıyor. sesim borazan gibi, ninni söyleyemiyorum. biberonlardan emiyor sütünü, anneciğinin göğsünden sıcaklığından mahrum küçüğüm. akşamdan akşama görebiliyorum güzel yüzünü, şımartacak kadar bile fırsatım olmuyor. minik gövdesi uykuya yeniliyor kollarımda. ilerdeki hayatını düşünüyorum sonra. içim acıyor. bu ülkede kadın olmayı öğrenecek ve çok acı çekecek çünkü biliyorum. büyürken ona sadece annesinin öğretebileceği şeyler olacak. acısını sevincini üzüntüsünü koşup annesine anlatamayacak. yazarken anladım onun işi daha zormuş aslında. bir kız çocuğunun tek başına büyümesi onu büyütmekten daha zormuş. çok daha zormuş meğer.
