al pacino'nun ne derece buyuk bir oyuncu oldugunu anlayabilmek için mutlaka izlenmesi gereken güzel bir film.
baska bir al pacino filminde bu filmden alinan tadi almak oldukca zordur. bizim aliştiğimiz al pacino asar, keser, biçer, döver vs... ama bu filmde tüm bu karakterlerin aksine; kimseye zarar vermemek için elinden geleni yapan, hayattan yediği kazıkları ufak çaplı bir bankayı soyarak yontmaya calişan (en azından öyle ümit eden) bir al pacino görüyoruz. üstelik alacaği parayla kendisine evler, yatlar, katlar da almayacaktir. alacagi parayi sevgilisinin cinsiyet değiştirme ameliyatı için kullanacaktir bu kaybetmeye mahkum adam. o kasım kasım kasılan kabadayi gitmiş, yerine son derece hassas bir gay gelmiştir bu filmde.
10 dk.da bitmesi gereken soygun planlanandan daha uzun sürer. soygunu duyan herkes soluğu bankanın önünde alır. sonny (al pacino) için tezahuratlar baslar. sonny artık "birisi"dir. yaptıklarını destekleyen insanların varliği onu mutlu eder ancak geri dönüşü olmayan bir yola girdiğinin de farkındadir. son bir umutla pazarliğa girişir ve polisten bir helikopter ister. ancak helikopter için uygun bir iniş sahası olmadiğindan bir ucak ayarlanır. ama kaybedenler, kaybetmeye mahkumdur ve sonny ucağa binemeden kıskıvrak yakalanır. üstelik arkadasi da öldürülür. film de böylece kimilerine göre "mutlu(!)" sonla biter. "kötü(!)" adamlardan biri kodese diğeri de mezara girer. kaybedenler kaybetmeye, uyuyanlar da uyumaya devam eder.
