ilkokul günleridir. yanılmıyorsam ya 2. sınıf ya da 3. sınıf. ilk aşkımı o zaman yaşamıştım. çıkar ilişkisine dayanmayan, cinsellik içermeyen sadece sevgiye dayalı ilk aşk. o tahtaya çıkar ben heyecanlanırdım. beden eğitiminde o koşar ben yorulurdum.
bir gün sınıf olarak yılbaşı çekilişi yapacaktık. sınıfın mevcudu 40'ın üzerindeydi. 40 kişilik sınıfta eğitim gördük amk tabi eğitim denilirse. neyse bu başka konu. sevdiceğizin bana çıkmma olasınılığı yüzde 3 bile değil.
bir torbaya isimler yazıldı, tek tek öğretmen dolaşıyor sıralarda kağıt çekiyoruz. sevdiğim kızın bana çıkması için dua ediyorum. belki de hiç o kadar içten dua etmemişimdir. her çeken, çektiği kişinin adını okuyor. öyle sürpriz olsun yok. ilkokul çocuğu ne sürprizi bekliyon ki söyleyiverir hemen. sınıfın ortalarındayım, heyecanla sıranın bana gelmesini bana gelene kadar da kızın adını okunmamasını bekliyorum.
neyse sıra bana geldi daldırdım elimi torbaya, çektim. baktım o kız. altın gol uygulamasında golü atmış gibi sevindim. tabi içimden. sevindiğimizi belli edersek gülerdi arkadaşlar.
o gün ne alsam diye düşündüm uzun uzun. sevidğim kıza hediye alacaktım boru mu. kitap almaya karar verdim. daha önce okuduğum, sevdiğim bir kitap aldım. ilk sayfasına da bir kaç not yazdığımı hatırlıyorum. kendim güzel bir paket yaptıktan sonra 2 ocak günü * gittim okula.
verdim hediyeyi heyecanla. açtı paketini, çıkardı kitabı. sayfalarına hızlıca baktıktan sonra * "ıyy kitap almış hem de 64 sayfa" dedi. bıraktı kitabı sırasına, döndü arkasını; gitti. arkadaşlarıyla konuşa konuşa çıktı sınıftan. bakaka kaldım öylece.
ben ise kitabın sadece hak eden insalara verilecek kadar değerli bir armağan olduğunu anlamıştım.
