sadece günümüz hükümeti yapmamaktadır bu aslında ülkemizde eski bir hastalıktır.
ittihatçı kadrolar Milli Mücadele'nin ilk yıllarında dine karşı daha pragmatik bir tavır takındılar. Kürtler, Çerkezler, Lazlar gibi Türk olmayan unsurların Türklerle birliği için islâm dinini sonuna kadar kullandılar. Halide Edip (Adıvar) ünlü Sultanahmet Mitingi'nde ''Müslümanlar, Türkler, Türk ve Müslüman bugün en kara gününü yaşıyor!'' derken, istiklal Marşı'nın güftesinin yazarı Mehmet Akif Ersoy, halkı düşmana karşı savaşa çağıran vaazlar vermek üzere Anadolu camilerini geziyordu. Milli Mücadele'nin temel metinleri olan Amasya Tamimi, Sivas ve Erzurum kongrelerinin kararlarında defalarca islâm'a, Halifeliğe atıf yapıldı. (Örneğin Sivas Kongresi'ndeki ant içme cümlesi şöyleydi: Makam-ı Celil-i Hilâfet ve Saltanata, islâmiyete, Devlete, millete ve memlekete manen ve maddeten hizmetten başka bir gaye takip etmeyerek (...) çalışacağıma (...) namusum ve bilcümle mukaddesatım namına vallah, billâh.)
