belki de dünyanın en acıklı duygusudur bu eskiye olan özlem bir diğer deyişle nostalji. bana göre dünyanın en acıklı anı bir zamanlar dünyanın en mutlu insanı olduktan sonra artık o mutluluğa erişemeyeceğini düşünüp eskide teselli bulmaktır. camın kenarında yağmur yağarken ilk öpüştüğü bir kızı hatırlayan yaşlı bir adam gibi. lan belki de bu yüzden yetişkinliğin ortalarında ölmek daha mı iyi?