kıl-ı şerif ve tüy-i şeriftir. çok ama çok basit düşünülecek olursa, bir sevgilinin sümüklü bezini, m.ö. kullanılan bir taş gereci vs. heyecanla yad etmek veya ona dokunup geçmişin havasını solumak saçma mıdır acaba. bu perspektiften bakılacak olursa eğer peygamberimizin miraca o sakallarla tüylerle çıktığını, o sakal-ı şerif tanelerinin herbirinin nübüvvet koktuğunu göz önünde bulundurup da ağlamak, gözlerde yaş kalmayana kadar ağlamak mübah, mazur görülmemeli midir?
