Metallica'nin 2008 yılında çıkartmış olduğu 12. stüdyo albümü. St. Anger gibi deneysel albüm üzerine thrash namına birşeyler duymak gerçekten thrashseverleri oldukça mutlu etmiştir. son zamanlarda çıkan st. anger, load, reload albümlerinin aksine köklere daha bağlı bir albümdür. James Hetfield, bu albümü Rock'n roll uğruna vefat edenlere ithaf ettiğini söylemiştir. Bateri sesinin yüksekliği kulakta havan topu patlatılması hissi versede müzikal kaliteden birşey kaybetmemiştir. Gözüme çarpan 2 parçadan all nightmare long güzel bir ritme hatta hızlanan ritme sahip. The day that never comes keza çok sıradan başlayan başta sıradan gibi duran sonradan hızlanıp eşsiz hale gelen bir parça. Lulu faciasını saymazsak son zamandaki çizgisi çok iyi yeni albümü sabırsızlıkla bekliyoruz. Tabi köklere bağlı olan bol sololu bir albüm.
