iş yerimde, çay ocağımızın o küçük camından görünen, ıhlamur olduğunu sandığım ama ıhlamur olmayan, çok sevdiğim, hergün mesai başlamadan içtiğim kahveme ve sigarama o harika görüntüsüyle eşlik eden, ne ağacı olduğunu hala bilmediğim güzel ağaç dün yine ona baktığım bir esnada yapraklarını dökmeye başladı. güneşle dans ediyordu resmen. yaklaşık on dakika içinde yüzlerce yaprağını tek tek ve hızla döktü. büyülendim. ağaçların yapraklarını döktüğünü rüzgarın onları savurduğunu çok görmüştüm bu beni mutlu eder ama bir ağacın tüm yapraklarını bir seferde toprağa salması ve bunu biranda etkileyici bir ahenkle yapması, beni haddinden fazla mutlu etti. enerjisiyle kapladı içimi. o an gözlerimin görebiliyor olması da mutlu etti beni. ve yaradan'a duyduğum aşk tabi... hayatta ne çok mutluluk resmi var halbuki değil mi?
