doğuda türkçe bilmeyen yüzbinlerce bebeyi eğitebilmenin tek yoludur.
bugün kürt bir abinin ağzından
bu konuyu
hiç göremediğim bir açıdan görmemi sağlayan şeyler dinledim sözlük.
bu abi istanbul galata'da
işini layığıyla yapan
40larında bir esnaf.
diyor ki:
"bizler döneceğiz yaşlanınca köylerimize istanbuldan; ama bizim çocuklarımız dönmeyecek... hani nasıl türkler de almanya'ya gitti... şimdi yaşlılar dönüyor da gençler kalıyor. işte aynı o hesap..."
buyur burdan yak sözlük:
"ilkokula başlıyorlar tek kelime türkçe bilmeden. evde konuşulmuyor, komşuda konuşulmuyor. evde türkçe bilen yok, türkçe öğretebilecek yok. okul türkçe. kimse bir şey anlamıyor, kimse öğrenemiyor. çocuk kürtçeyi zor öğrenmiş... kürtçe öğret ne öğreteceksen. hangi dilde öğretirsen öğret. yeter ki öğret. akıllı olur, bir şeyler öğrenir. matematik öğrenir. biyoloji öğrenir..."
ulan biz işin nerelerinden bakıyormuşuz da hakikati kaçırıyormuşuz be canım sözlük.
