önceden her şeye sahiptim; arkadaşa, arkadaştan öte dosta, lanet gire paraya.. bu saçmasapan boklu dereye benzettiğim hayat bizi bir şekilde kendi kıyımıza ulaştırıyordu.
şimdi ise her şeye karşı bir başımayım. bende isterdim herkes gibi odamın ışıkları yansın,bende isterim herkesle büsbütün olayım hayat bayram olsa misali yaşasam.
ama olmuyor bazen, olmayınca...
her şey güzel olmalı düşüncesini hayatıma uyarlamaya çalıştığımda anladım ki sadece bu durumun ütopyadan ibaret olduğunu.eski dostlarımı, düşüncelerimi çoktan kaybettim, kaybettim ama yerine de yenileri yerleşmiyor be..
rehberini baştan sona gezip biriyle konuşup dertleşip umudunu taşıyan insan kusura bakmasın yalnızdır..
her şey sahip insanda olsan yalnızsan, dertleşecek bir kader vurgunu bulamıyorsan kusura bakma yalnızsın...
ben bilmiyorum zamanını ama ne zaman bu kadar yalnız kaldığımı biliyorum...
