hep kalan olmaya alışmışken, ilk defa giden olmanın verdiği burukluktur. sevgilinin arkasından el sallamaya alışmışken, ayaklarını sürüye sürüye bindiğin otobüsün kalkmasıyla bu sefer o sana el sallar..yüzünde hafif ve yapmacık bir gülümsemeyle bakarsın ona. onu göremeyecek kadar uzaklaşana kadar tutarsın kendini, güçlü olmak zorundasındır, çünkü bu sefer giden sensindir. ve artık onu göremediğin anda yaşlar süzülmeye başlar gözlerinden. artık istesen de tutamazsın, gizleyemezsin, gizlenemezsin..
