her gece ağlamama sebebiyet veren ve içlerinde bulunduğum güruhtur.
nasıl ıslanıyor yastığım geceleri bir bilseniz. bazen sesime annem uyanıyor 'hayırdır güzel kızım, mis kokulum nedir seni böylesine üzen' diyor da 'yok bir şey annemm' deyip geçiştiriyorum. evet 2 m ile söylüyorum bunu. aslında istiyorum ki üzüldüğüm konuyu bilsin, benimle birlikte üzülsün ama çok siklemiyor 'kaç kere başında küllükle yatma demedim mi lan ben sana?' deyip ağzıma şaplağı indiriveriyor. bu sefer şaplağında etkisiyle ikiye katlanıyor derdim. susuyorum, tavandaki karartıdan şekiller yaratıyorum zihnimde sonra uyuya kalıyorum yarın iş var amk.
