benim dedem, ailesinin en küçüğü. bildiğim 2 ablası var, çok görmedim, sadece lakaplarını biliyorum. biri karanfil, biri davut. davut demelerinin sebebi küçükken çok cazgır olmasıymış. karanfil de çok nazik, çok hanımmış. son zamanlarda davut halanın çok hasta olduğunu biliyorduk. beklenen son geldi, gitti bu dünyadan.
dedem de rahatsız bu aralar, morali bozuk. sürekli onu eğlendirme ve güldürme peşindeyiz. dışarı pek çıkmıyor, hava çok soğuk çünkü. ablasının vefat ettiğini öğrendiğinde çok endişelendik acaba ne yapacak diye. çok duygusaldır canım benim.
az önce, evlendikleri zamanda aldıkları saatin yanına gitti, davut halanın vesikalığını aldı. bana seslendi sende kalem var mı diye. kafamı kaldırıp baktım, anlamadım ne dediğini. sonra gidip kalem buldu ve bana verdi fotoğrafı.
"25-11-2012, vefat etti"
hayata dair en acı anlardan biridir benim için. ekranı göremeyecek kadar buğulu gözlerim.
