az önce nazif abimizin yanındaydık. ankaranın varoş semtlerinden birinde sote bir parkta oturduk. cigaramızı sardık. ilk okul mezunu. ama tanıdığım bütün felsefecilere taş çıkartır nazif abi. o anlattı biz dinledik arada sorduk fikrimizi söyledik, dinledi hepimizi hepimiz onu dinledik. kurduğu uzun, biyere bağlanmayan cümlelerin arasından seçmece bişey not aldım. burada hepsini paylaşmayacağım çünkü benim için değerli sözler. nacizane nazif abimizden bir inci...
* o hayal işte, gönlünde yurt edinir, takılır gidersin peşine...
