8 sene yaşadığım memleketim diyebileceğim yerdir. kasaba köprüyle ikiye ayrılır. köprünün heykele bakan tarafı çingeneler ve türk olmayan azınlıkla(şimdi çogunluk olmuş olabilirler çünkü her biri 10 çocuk yapıyor) doludur.
ben mkp de yaşarken (tabi küçüktük o zamanlar) karşı yakadan gelen çingeneler bayramda ev ev gezip para, şeker toplarlardı. bu yakadaki çocuklardanda para çalar, göz açtırmazlar.köprünün karşı tarafında rahat rahat gezmek ne yazıkki pek mümkün değildir. bundan dolayı ırkçılık fazladır. köprünün zengin tarafı çingenelere hiç sıcak bakmaz.
sırmalar da denilen bir zamanlar yaşadığım mkp nin en gelişmiş mahallesinde tatlıtop denilen bir sahada her yaştan insanın katılabildiği turnuvalar düzenlenir, yaz akşamları çekirdeğini alan çevre ahalisi de bu musabakalara yogun ilgi gösterir. tatlıtopun arkasında çocukluğumda paramın büyük kısmını yatırdığım halısahası bile vardır yani mkp bir kasaba için gelişmiş bile denilebilir.
bu çevrede 14 eylül iöo(mezun olduğum okul) adıyla bilinen ilkokul vardır. lise olarak ta ögretmen davut ve sedat karan aöl bu kasabanın eğitimli insanlarını yetiştirir.
halkı genellikle solcu olsada geri kafalıdır kasabaya yeni gelenlere, yabancılara pek iyi bakmaz. burada yaşayan halkın genelde yazları gittiği bir köyleri vardır.
suuçtu şelalesi gezilesi yerlerin başında gelir. ayrıca dondurmalı kemalpaşa tatlısıda tadılması gereken tatlardandır. bunu tattığınızda istanbulda kemalpaşa tatlısı diye satılan tatlılara göz ucuyla bile bakmazsınız.
herkezin birbirine kardeşim yada kanka yerine "aga" diye hitap eder. zamanla alışırsınız.
özel olarak değil de eğer yolunuz bursadan geçerse buraya da uğramanız tatlısını yemenizi tavsiye ederim.
