--spoiler--
Tayyip Erdoğan'a not:
"Ne acıdır ki terörle mücadelenin doğasında şehit vermek de var!" ifadesi, bir doğrunun ifadesi olmakla birlikte, bu, bir noktada "ölümlere gerekçe göstermek" gibi algılanma riski taşıyor. Daha önce "Askerlik yan gelip yatma yeri değildir" sözü de aynı anlama gelse bile, onun da toplum ruhunu yaraladığı, bu sebeple de yoğun şekilde istismar edildiği fark edilmelidir. Bence sadece acı paylaşılmalı. Sadece acı... Ve Başbakan, şehid ailelerini ziyaret edip, baş sağlığı dilemeli. Bu seçim döneminde bence sadece bunu yapmalı... Çünkü bu seçim döneminde Ak parti'yi vuracak olan şey, sadece şehid cenazelerine yoğunlaşan istismardır.
ikincisi de, hükümet, "içerdeki terör"ün neden önlenemediğini araştırmalı, sorgulamalıdır. Bunun için öncelikli tedbirler alınmalıdır. "içerdeki terör" konusunda toplum içinde yığınla spekülasyon dolaşıyor. Bu işin, yaşanmakta olan ve bir boyutunda askeri bürokrasinin rol aldığı siyasi mücadelenin bir parçası olduğu noktasında öylesine yoğun iddialar var ki...
Askere not:
Aslında "içerdeki terör" konusunda asker de kamuoyunu aydınlatıcı açıklamalar yapmalı. Çünkü "Neden önce içerdeki terör değil?" sorusu, askerin "Kuzey Irak ısrarı"nın bir siyaset manevrası gibi algılanma riskini doğuruyor. Bu tür terör hareketleri için en etkili yöntemin özel tim harekatı olduğu bilindiği halde 28 şubat sürecinde bu yapı neden kaldırılmıştır, şu anda dağları bombalamanın getirisi - götürüsü nedir, bu yolla terörü bitirmek mümkün müdür soruları kamuoyunda dolaşan sorulardır. TSK'nın "toplumla ilişkiler"i açısından öncelikle bu soruların izalesi gerekir.
Şu süreçte asker, yoğun biçimde bir siyaset gücü olarak tartışılıyor. Bir yazar "TSK tek başına partidir" diye yazıyor. (E. Berberoğlu, Hürriyet, 10 haziran) Bu iş askeri bozar. Bu iş, askerle toplum ilişkilerini bozar. Demokrasilerde elde silah politika yapılmaz. Yapılırsa toplumla kamplaşma kaçınılmaz olur. Askerin tavrı gider bir siyasi partiye monte olur ve diğer partilerle karşı kampa düşer. Bu bir milletin ordusu için felakettir. Ordu da, o andaki yöneticilerine emanettir ve herkes emanete riayet konusunda azami hassasiyeti göstermek zorundadır.
