soğuk havada esip saçına değen rüzgarı bile kıskanırsın ondan bile sakınırsın. yüzündeki ufacık bir asıklık senin dünyanı yerle bir etmeye yeter, onu üzeni suratının düşmesine neden olanı bulup cezasını vermek istersin. o mutluyken dünyalar senin olsa belki bu kadar huzurlu olamazsın. sakınırsın kendinden bile, kızdığında sırf onu üzmemek için çekilirsin kabuğuna kendi kendini yersin de ona çok mutluymuş gibi görünmeye çalışırsın.
içini kemirirken dertlerin sıkıntıların unutursun onun yanında en küçük derdini bile. hayat, mutluluk, huzur herşey onunla daha güzeldir daha anlamlıdır. otobüsten inip yağmurda ıslanırken bile sevdiceğinin o güzel yüzünü göreceğin için
herşey vız gelir sana. hayatından gitmesin istersin geleceğinde görürsün onu, onsuz bir gelecek bir hayat düşünemezsin.
sen tutup hayatının merkezine koyarsan onu o da gelip sana hiç tanımadığın bir insanın bile yapamayacağı en büyük kazığı atar defolur gider sonra. kendini suçlar durursun ne yaptım da bana bunu yaptı diye, bunu neden hakettiğini düşünürsün kendini suçlarsın geceler haram olur sana.
sonra düşündükçe farkedersin ki aslında o yüzünde oluşan bir tebessüme bile değmezmiş. ondan, onunla ilgili herşeyden vazgeçersin ama sevmekten vazgeçemezsin. bu kalp atmaya devam ettiği sürece seversin sevmeye devam edersin ama değmez insanları değil seni sevenleri sevmeye devam edersin.
