vay be. durup dururken gelen sevişme isteği, tokat atma isteği neler varmış ya.
annem der ki ağlamayan insanın imanı yoktur, sonra başkasının namusunda gözü olanın namusu olmaz.
ha ağlak birisi değilim yanlış olmasın hakka çoğu an ciddi bile değilimdir, rahatımdır.
ama geçen gece ahmat kaya belgeseli izledim, sonra kerbela belgeseli.
ağladım durup dururken.
gözlere iyi geliyor bence.
bence insanlarla küsüp küsüp barışmak gibi ağlamakta insancıl güzel, ağlak şarkılar dinleyip eğlenmek aslında hüzünlenerek.
