yaşamı,
bu hayatı anlamıyorum ben
etraf karanlık
gözlerimi açamıyorum dünyaya
ve uğultular
ağıtlar geliyor kulağıma
neden ağlıyorlar?
soramıyorum
ben evimi özledim demek istiyorum babama
artık oyun vakti değil mi babacığım?
demek istiyorum
sesim çıkmıyor boğazımdan
biri tutuyor
gözünden damla akıyor elime
"amca ağlama seninlede oynarız"
demek geliyor içimden
diyemiyorum.
gözlerimi açmak istiyorum hayata
heryerde babamın resmi
anlam veremiyorum
bu insanlarda mı babamı arıyor?
soruyorum kendimce
ama cevabı bulamıyorum.
sonra büyük bir araba geliyor
eskiden oynadığımız oyuncak evin büyüğü gibi
üzerinde kırmızı bir bayrak
önünde babam
insanlar ağlıyor
orda anlıyorum
bende ağlıyorum.
artık oyunlarımda tek başımamıyım baba?
sesleniyorum sesleniyorum
cevap gelmiyor.
yoksa küstün mü babacığım?
cevap gelmiyor.
ağlamaya başlıyorum
derinliklerde kaybolmak istiyorum.
ben babamı istiyorum anne
onunla oynamak istiyorum
ben babamı istiyorum anne
onu bana gerin verin
ağlıyorum.
