hanna çok iyi bir dil kullanıcısı; ifadeleri, tasvirleri oldukça temiz ve dikkatli seçilmiş.
takla atarak kayıyordu ve yüzüne değen taze karın yanında ayırt etmeyi gayet iyi bildiği bir koku daha duydu; kendi kanının kokusu kah yuvarlanıyor kah sürükleniyordu ve bu kan kokusunu aldığına göre muhtemelen yüzünde bir yerleri kanıyordu. köpeklerin kabaran iştahı ve alay eder gibi ulumaları daha da yaklaşmıştı ki elinde sımsıkı tuttuğu şeyi daha da iyi kavradı. başına buyruk yuvarlanan bedeni, nihayet ona dakikalarca gibi gelen birkaç uzun saniyenin sonunda durdu. sırt üstü durdu ve gökyüzüne baktı, dudakları usulca kıpırdadı; ven necmi iza heva (çöktüğü zaman yıldızlara and olsun, necm suresi, 1. ayet).
okurken kelimeler adeta akıyor. bu bir okuyucuyu okumaya odaklamak için önemli sebeplerden sadece biri; ikincisi öykünün kurgusunu gayet ilginç ve hoş buldum yalnız daha fazla detay (gerekli detay) olmalıydı. hanna tadında kalsın istiyor ve bunu da başarıyor ama daha etkileyici olması daha fazla soruya cevap verebilecek kadar detay barındırmasıyla mümkün olabilirdi.
temayı ilginç bir şekilde öyküye yerleştirmesi başka bir tebrik konusu. yazarın ellerine sağlık.
