hele bir kaç şey öğrensin diye koruduğun, kolladığın bir adam ise daha bir zor.
3-5 sene boyunca bu adamdan bir şey olur diye üzerine eğilip, bir bok olmadığını görünce (ki adam yüzünden olan bin türlü belaya rağmen) çaresiz gözler ile bakmak yok mu? insanı gerçekten çok üzüyor.
bu kadar değer verdiğin adamı, bu kadar sene kardeşin gibi değer verdiğin adamın senin için çok normal bir olaya katlanmaması insanı gerçekten çileden çıkarıyor.
keşkelere dönüyorsun. keşke bu adamı bir ortama sokup, bir şeyler öğrenmesini bekleyip zaman kaybetmeyeyim diyorsun.
oluyor bunlar.
insan gerçekten çiğ süt emmiş. bunu bir atasözü falan değil, bildiğin gerçek.
