tarih öncesi, otizim , proto-cro-magnonlar arasında ki bağı araştırırken jeanne baya heyecanlamıştım. iki bin yıldan daha eski insan ırkı günümüze kadar geldi denildi kitapta henüz yirmi yıllık neandertal insan kafatası vardı sözde peki madem öyle yazar okuyucuyu bu ihtimalle sayfalarca heyecanlandırıp iki üç sayfa yazıyla zaten saçmaydı böyle bir şey olasına nasıl getirebildi anlamak güç. uçakla nehire atılan mahkumlar önce uyuşturuluyordu ayrıca binlerce metre söz konusu vede onları bekleyen timsahlar var yaşamaları mümkün değil. madem akılcı olacaktın garange o topluluk mahkumlar değil orada yaşayan yerliler olsaydı daha mantıklı olurdu.
yazar kötülüğün kökenine inmek istemiş baba faktöründen bahsetmiş freud'un totem ve tabusundan kötülüğün kötülük doğurduğunu söylemiş joachimin bu duruma gelmesinde üvey babasının alkolik olması gözünün önünde üvey annesinin öldürmesi, gerçek babasının diktatör olması, yamyam kabile tarafından büyütülmesi azda olsa sempati duymama neden olmuştu. nasıl bu kadar çığrından çıkabildiğini abartılı ritüellerini anlamıştım. daha sonrasında grance yine fikir değiştirdi. katili bu hale getirmemişlerdi katil her şeyi bu hale getirmişti o herkesi öldürmüştü o kabileyi yamyam yapmıştı. aslıda hiç bir şey göründüğü gibi değile getirmiş ama olmamış.
özetle kitap sürükleyici okumaya değerdi taa ki yazar okuyucuyu şaşırtmak için yüksek dozda saçma süprizli bir son yazma çabasına girene kadar..sonu abartısız olsaydı ve bir sürü soru cevapsız kalmasaydı daha mutlu kaldıracaktım kitabımı rafa.
