bi gün çıkmışım evden okula gidicem. o zamanlar eczacılık tarafında oturuyorum ekişehirde bilen bilir. neyse evim de okul duvarının hemen dibinde ama giriş kapısına uzak. biz de duvardan atlıyoruz derse giderken. hatta tam böyle atlamalık bi yer yapmışlar demir teller var ama yer atlamaya müsait. sabahları sıra oluyo burda bazen. hatta kadınlara öncelik tanıyo millet amk o derece olmuş orası.
neyse sabahın körü amk çıkmışım bi elimde defter falan yine her zamanki gibi bi iki kişi var, önden geçti biri bende turmandım önce duvara, sonra demiri aşacam amk. bi elde de defter tabi. çıktım tam demiri aşacam bacaklardan birini attım öbür tarafa, diğeri gelmiyor amınakoyim. çektim ayağımı bi iki kere bu sefer öbür ayağım bi kaydı. en son hatırladığım; sağ elim demirden tutuyo düşmemek için, sol ayağım boşlukta sallanıyo, öbür ayağımın paçası demire takılmış ayakkabımın tabanı gökyüzüne bakıyor amk. hayır işin garip yanı sol elimde de defteri öyle bi tutuyorum ki sanki babaannemden kalma vazo amk. aga yaklaşık bi 6-7 saniye o şekilde durdum. aşağıdaki ibneler de gülmekten başka bi bok yapmıyolar amk. mal gibi duruyorum yüzüm yere bakıyo ayaklarım tavana.
en son aşağıdakilerden biri -akıllı çocuk tabi- şey dedi abi sen elindeki defteri at yere ben senin bacağını kurtaracam burdan tabi amk ya diyorum defteri niye tutuyosam sanki elimde ? neyse defteri attım. tamam aga kurtar bacağı dedim. orospu çocuğu laaap diye bi çekti takılan yeri demirden, yaklaşık 3 metrelik yerden yüzüstü yere çakıldım amk.
orospu çocukları duvarın öbür tarafında gülmekten altlarına sıçıyolar ben bileğimin üstüne düşmüşüm can çekişiyorum amk. neyse zaten taşındık o siktiğimin yerinden o olaydan 2 hafta sonra. bu arada 1 hafta falan da bileğim sargıda dolaştım.
