hiç unutmam eskiden 7-8 yaşlarındayken benden güçlü çocuklar vardı mahallemizde. onlardan dayak yediğim zaman hemen eve kaçardım. balkonumuza çıkar, oradan küfür eder, "dedikleriniz aynen size iade" diye bağırırdım. o zamanlar 1. katta oturuyorduk. kendisini hiç unutmam, muammer diye bir abimiz, -abimiz diyeyim çünkü sağlam döverdi- vardı. bir gün yine sözleriniz iade falan derken, ana bir baktım muammer maymun gibi 1. kata çıkıvermiş.. zaten o günden sonra kendisine "abi" demeye kesin karar verdim. "abilerin gülü" selamlar.
gelelim manisa'lılara. be manisalılar "bu laflar size misliyle iade" dediği sırada zıplayıverseydiniz ya siz de benim canım muammer abim gibi.
