imdb listelerinde üstlerde olan, bana göre ise yeri ilk 3'te olması gereken şaheser. filmdeki her kareyi çerçeveletip duvara asmak mümkündür, leone'nin tüm filmlerinde olduğu gibi. ennio morricone yine müzikleriyle leone'nin bu mükemmel filmini destekler, soundtrackler günlerce akıllardan çıkmaz. ayrıca mafyavari yeşilçam filmlerinde de birçok parçaya rastlamak mümkündür.
filmin gerçekçiliği ve ayrıntıları leone severler için bile şaşırtıcı denecek kadar devrimcidir. ergenliğin yollarını keşfetmeye başlamış bir çocuğun cinsellikle çocukluk arasındaki seçimi çok naif aktarılır izleyiciye. bir yanda pasta, diğer yanda mahallenin fingirdek kızı... bir başka sahnede ise yine aynı çocuk yanındaki aynaya gözleri dalmış kendisini inceleyip yürürken, karşısındaki aynayı son anda farkeder ve irkilir. ama o irkilme o kadar gerçekçidir ve ana konudan bağımsızdır ki hayatın içindeki detayların nasıl bu kadar dikkatle verildiğine hayran kalınabilir. filmin tarzını -bence- eşsiz kılan da budur. çehov'un "sahnede bir silah varsa patlar" ifadesinin hollywood'da vücut bulmuş binlerce filminden sıkılan kişiler için eşsiz bir hazinedir bu ayrıntılar. bizi salak yerine koyan, masadaki silahı gözümüzün içine sokan, ayrıntıları ancak bir anlamı varsa veren filmlere bir tepki gibidir bir zamanlar amerika. hayatın kendisi gibi, her olay veya nesne illa ki bir anlam taşımamalıdır.
