dün akşam ne giyeceğimi bile hazırladığım halde sabah uyandığımda yatağımdan kalkıp okula gitmek istemedim. ki devamsızlığım hat safhada. ama bazen oluyor işte öyle. okuluda sevdiğim söylenemez zaten. asker gibi gün sayıyorum mezun olmak için. aa tabi bir de haftasonu boyunca o'ndan bahsedince bu duruma gelmiş olma ihtimalim var. sevmiyorum onu hatta nefret ediyorum o'ndan sözlük. yaptığı şerefsizlikler diz boyu. en kötüsü de kimse ama kimse beni anlayamıyor. anlamış gibi yapanlarda yok değil hani. her şey olmasada çoğu derdimi anlattığım bir kardeşim var. o da olmasa kafayı yerdim sanırım.
