hepsi aynı değildir tabi ama başıma gelen bir şeyi anlatmadan duramam. ameliyat olacağım, masaya yatmışım kurbanlık gibi. kan beynime hücum etmiş heyecandan. kalp atışlarım iki yüzü vuruyor. nabız fırlamış. doktor başımda sürekli. anestezist geldi. hemşireye damar yolu açmasını söyledi. zaten bayıltmasalar kendiliğimden bayılacağım. neyse hemşire geldi. kolumu sola doğru açıp bir tablaya bağladı. sakın oynatma ve çekme dedi. ulan ben zaten yamulmuşum nasıl oynatayım elimi. neyse hemşire iğneyi soktu, açtı ittirdi derken(tabi bu arada ben acıdan kıvranıyorum) "damar patladı tekrara açıcaz" dedi. e ben elimi oynatmadım nasıl patladı o damar? neyse bir daha katlandım o acıya yine yapamadı. afakanlar bastı beni masada kalacağım haberleri yok. üç oldu yok, dört oldu yok. ben "eüzü besmeleye" başladım. ulan dedim kendi kendime, ameliyat olmadan masada kalan tek hasta olarak tarihe geçip bir de rezil olacaksın iyi mi... sonunda doktor patladı. geldi kendi taktı. sonrası ılık ılık uykuya dalış...ohhh mis gibi narkoz!
