palyaço, kukla vb. insana benzeyen ama insan olmayan şeylerden korkuyorum. tansiyonum düşüyor, yakınıma yaklaşırsa çığlık çığlığa kaçıyorum.
ofisi sabahları ben açıyorum. bu sabah açtığımda masamda palyaço şeklinde bir bebek oturuyordu, geri geri ofis kapısından kaçmaya çalıştım, o sırada da tansiyonum düştü. ben, koskoca kadın, tutunamayıp bam güm merdivenlerden düştüm ya lan! o bebek oraya nasıl geldi diye soranlara da, "komik" patronumdan söz etmem gerekir ki, evlerden ırak. hayır nasıl düştün deseler, bebekten korktum mu dicem amk. kafamı gözümü patlatmadığıma dua edip, kalça acımla yüzleşiyorum.
