Çökmüş bir duvar kenarındaki
Papatya edasıyla büktü boynunu.
Sorarsan, kırılırım diyordu gözleri
Uçları kızıl saçlarına uzandım erişemedim
Dokunmadı ellerim.
Kanatmasından korkutan
Allahın belası kırık bir cam parçası ötesine
Alev olur yanar kızıl saçlar
Estiğinde yaprak titremesine rüzgâr
Alevleri attım!
Fırtına gözünden çıkar gibi süt liman
Boynundan verdim ateşi tekrar
Har har yansın istedim o beyaz liman
En az dudaklarım kadar.
