çocukken 15 tatilde hep amcamlara giderdik. kalabalık bir aileydiler, biz de gidince iyice kalabalıklaşırdı ev. tabi gece olunca yer yatakları serilirdi, kuzenlerimle beraber üç dört kişi aynı yatakta yatardık. birbirimizi korkutmak için hikayeler anlatırdık, cinli perili olanlarından. tabi ondan sonra cıvığını çıkarana kadar da devam ederdik konuşmaya. sonra rahmetli babaannem gelir, yatın artık der, biz de uyurduk mışıl mışıl. yer yatağının, sobada kestane patlatmanın, ateşte mısır közlemenin özlenecek tarafı çoktur. hepsi de şimdiki bilgisayar başı gençliğinin anlayamayacağı şeylerdir. köyüne dönme mevzuuna gelince. kaldı mı lan sanki o köylerden?
