asıl soru peki biz Allah'ı biliyor muyuz? kapalı evrenimizde olasılıkla sadece bu evren için geçerli kurallar ki halen onların da çok az bir kısmına sahip iken, ve de sanki var yada yok olduğundan yüzde yüz eminiz gibi birde onun olası güçlerini tartışıyoruz. herkes dursun ve içtenlikle şu soruyu bir kez daha sorsun kendine var mı yok mu yada hem var hem yok mu. fakat bu tanımı yaparken öncelikle Allah kavramını yani onunla neyi kastettiğimizi şartlandırmalardan uzak bir biçimde o elimizi kaldırmamızı sağlayan motor korteks sinir hücrelerine ilk uyarıyı veren hür irademizle yeniden tanımlamalıyız. mutlak tek, bağımsız yani hiç bir şeye hatta kendine bile gereksinme duymayan ve sadece var olan bir varlık için benden başka bir şey yoktur. fakat bu ben öylesine karmaşıktır ki bizden oluşmuştur. ve yine asıl olan da şudur ki Allah asla kendini inkar etmemekte biz diye emir buyurmaktadır. ondan gelen ben olarak bende kompleksim nasıl ki gerektiğinde dökülüp giden bir epitel hücresi, bozulan bir atom çekirdeği veya sapıtarak sürekli bölünen kanserleşmiş bir hücre ben değil ise haşa bende o değilim. gerekirse mutlak var oluş için tıpkı bir kanser hücresi gibi feda edilebilirim. temel gerçek, tıpkı yokluk gibi bizden başka her şey, benim için bir yanılsamadır ve gerçek değildir. yokluğu seçimlerimiz yaratmaktadır ve kendini inkar etmektir ben olmak. asıl meselede budur zaten olmak yada olmamak. bunu bilmek mi bunu sen bile biliyorken bizim bilmememiz mümkün müdür. nasıl ki kanserli bir hastanın o illet tedavi edilmedikçe öleceğini bildiği gibi bizde biliriz kendini dolayısıyla bizi inkar edenin bizimle olup olmayacağını. o halde asıl mesele gerçekte neymiş olmak yada olmamak değil, bizimle olmak mı bizimle olmamak mı meselesiymiş. seçim senin. bununla birlikte doğrusunu ancak Allah bilir. o bizlere, biz size atar damarlarınızdan bile daha yakınız dediği halde biz nasıl hala benden -tıpkı karaciğer hücrelerinden biri yada bir grubunun; hayır biz hücrelerden başka bir şey yok demesi misali- başka bir şey yok diyebiliriz ki.
