bazen ağlamak üzüntü sebebiyle de olmaz. bir mutlu sona eriş ağlama sebebi olabilir ve bazen sadece ağlarsın. kendimden örnek vereyim; galatasaraylıyım ve 2011-2012 sezonunda şampiyon olduk. o sene ilk defa kombine sahibi oldum ve maçlara gidiyorum hep. sürekli gelişmeleri takip ediyorum. yorumlar yapıyorum. arkadaşlarla büyük bir kafede izlediğim süper finalde son 5 dakika kafamı öne eğdim ve uğurlu atkımı ellerime doladım ellerimi de kulağıma kapattım. bitsin diye bekliyorum. bitti ve şampiyon olduk. o anda sadece ağlamak geldi içimden. bir yandan seviniyorum ama ağlamama engel olamıyorum. arkadaşlarıma sarılıp ağlıyorum falan. hani belki sürekli maçlara gitmesem, takip etmesem bu kadar olmayacaktı tepkim. şampiyonluğa verilen emekte kendime pay çıkardım.
