anlayıştan yoksun insanlar topluluğunun bir parçası. hocam size ne oluyor ya. abicim siz üniversiteyi kazanınca neden tozutuyorsunuz. insanlığa yaklaşıp olgunlaşmanız gerekirken neden uzaklaşıyorsunuz. bak adamım saat iki i-ki. sevglinle bu saatte neden telefonla çiftleşiyorsun be dostum? ya tabiki haklısn bunu bana soracak değilsin o yüzden soruyu senin için baştan soruyorum. bu saatte sevgilinle alenen açık bir şekilde nasıl rahat konuşabiliyorsun 3 kişiyiz şurada etraf sessiz ben uyumaya çalışmaktayım diğeri pc'de kendini kaybetmiş vaziyette ve sen sevgili dostum bu sessizlikte çok rahat bir şekilde telefonla sevgilinle çiftleşiyorsun. şimdi burada bir yanlış var. zaman ve yer dengesi sağlanmıyor. yanlış olan senin konuşman değil beni zerre ilgilendirmez kimle nasıl konuştuğun çık dışarı konuş ya la. elimden olmadan dinliyorum inan istemiyorum bunu. beyinde sinapslar nöronlar birleşiyor ya sesin beynimden öyle bir hızla geçiyor ki inan sürtünme kuvvetinin yarattığı ısıyla kafam yanıyor. zira odaklanacağım başka hiçbir şey yok. karanlık ortam. sesten yalıtılmış ortam. seninkini saymıyorum. gözlerim de kapalı. çık koridora çık adamım merdivenlere çık yükseklik fazla ses dalgaların uzaklarda çarpışsın kimse de duymasın sen de rahat ol ben de. ben bunu düşünebilme aklına mantığına zekasına sahibim sen bunu akıl etme düşünme yetisine olgunluğuna neden sahip değilsin. hiç de öyle zeki bir insan değilim inan değilim. peki sen nesin? anlayışsız? düşüncesiz? insanlıktan yoksun? ya da serdar ortaç.* bilemedim ben onu.
